A obsesión pola felicidade non se extingue senón que, como a enerxía, se transforma. Estamos cansos de escoitar que cada quen é responsable do seu destino. Aplicado ese lema ideolóxico á felicidade, os infelices seríano por desentenderse da súa responsabilidade neste mester. Cabe pensar unha posibilidade futura onde o asunto da felicidade acabe sendo un problema de Estado, pero se así fose cada quen tería que resolver este problema pola
súa propia conta e risco.
Esta obra de Marcos Lorenzo abre un horizonte de comprensión das sinerxías profundas da cultura galega, tendo moi presente o tránsito dunha sociedade con perfís tradicionais a unha nacente sociedade tardo-moderna nun reducido intervalo temporal.
