Asegura Isaac Díaz Pardo nun dos prólogos a este libro que “hoxe hai moita mesturanza e moito falso humor”. As viñetas que compoñen estes cen + cen pés non son de mal humor pero si, moitas veces, de humor negro, intelixente e sarcástico. O carácter de Marín arremete contra todo o que está mal feito: a arquitectura falsa que se amorea en capas de especulación; tanta máquina que nos ofrecen para avanzar e non fai máis que atrancarnos o camiño… Cen + cen pés son, por suposto, douscentos pés é, en realidade, dous libros: A reedición do Cen pés que publicara Edicións do Castro en 1996, esgotado nas librerías, e un segundo volume inédito polo de agora, cen pés máis, que dan mostra da evolución do humor do autor e da forza do seu estilo.
