Adeus, capitán Walton

Estes relatos teñen certa inspiración autobiográfica, moi vaga, evocada, traída pola memoria íntima ou por esoutra memoria tumultuosa dos libros, a contemplación de obras de arte, a música. Memoria depurada, estilizada, de imaxes que se intercambian, que dialogan e harmonizan (ou desharmonizan) en diferentes momentos dos que, ás veces, non queda senón que un eco.

Escribir o relato como aventura interior. Nada acontece de non ser o que cada unha das personaxes leva na súa mente, o pensamento da protagonista, que agarda o remate do paseo para pecharse no seu cuarto a escribir.