Ramón Caride pousa a súa mirada na decadencia do mundo rural, na que o lume físico crónico de cada verán é contexto e símbolo da destrución de “paisaxes, historias e soños”. O escritor pousa a súa ollada nun fato de personaxes que exemplifican o devalar dun mundo. Facendo do local o máis universal, conforma un relato coral no que se unen tempos e situacións, desde as míticas lembranzas das partidas de bandoleiros carlistas do século XIX aos rescoldos dun pasado que, propio do mundo rural, abrolla de xeito inesperado e terrible.